zondag 11 december 2011

Tegenstanders van Turkije in de EU waren ooit ook tegen toetreding van Spanje en Italie

Hoewel de discussie over de toetreding van Turkije tot de EU weer wat is gaan liggen, of liever gezegd lekker veilig naar voren geschoven, neem ik de vrijheid stelling te nemen. Wat zit de tegenstanders dwars? Laten we onderscheid maken tussen zeggen en denken. Wij zijn rijk, zij zijn arm. Er zal voorlopig dus veel geld van ons naar hen gaan. Politiek correct geen fijne uitspraak, maar voor veel tegenstanders de essentie van de zaak. Zij waren om dezelfde reden ook niet voor toetreding van Roemenië en Bulgarije en zijn ooit faliekant tegen uitbreiding van de EEG geweest. Spanje, Italië, Griekenland, Portugal. De waarheid heeft hen achterhaald.
Gemakkelijker dan bij de recent toegetreden Balkanlanden is er voor Turkije een stok te vinden om te slaan. Het ligt niet in Europa en de mensenrechten, dat scoort ook altijd lekker. Verder komt er een invasie van Turken en de zaak Cyprus.

Van achter naar voren: Cyprus is oplosbaar. Toetreding kan en zal daar juist toe bijdragen. Massale verhuizing naar West-Europa, ik geloof er niet in. Verhoogde welvaart houdt mensen thuis en marktwerking geldt ook voor de arbeidsmarkt. Het zal meer noch minder worden, maar wel beter gestructureerd. Mensenrechten is een even valide als hypocriet standpunt. Ik deel de visie, maar als het om China gaat beperken we ons tot wat gemompel. Principieel geen zaken doen met het land waar mensen minder rechten hebben dan Flappie in ons konijnenhok treft ons in de portemonnee. De situatie in Myanmar (Birma) is gespannen. Sinds 1962 zit daar een militaire dictatuur in de meest extreme vorm. De Nederlandse regering adviseert bedrijven nadrukkelijk geen zaken te doen met dit land. Tot mijn verbazing zag ik laatst in het inflightmagazine van KLM een paginagrote advertentie over rondreizen door Birma. Omzet was belangrijker dan het feit dat de dienstverlening tijdens de rondreis in handen is van staatsslaven naar oud model. Principes zijn prima, maar niet met twee maten meten als het om de inhoud van jouw buidel gaat.

Economische samenwerking is goed voor alle betrokkenen, al was het alleen maar doordat barrières als regelgeving bij het internationaal ondernemen worden geslecht. Samenwerking brengt welvaart in alle nieuwe landen. Welvaart waar wij als internationaal actieve natie van profiteren. Wat mij betreft zitten er geen geografische grenzen aan verdere uitbreiding. Partners moeten zorgvuldig worden gekozen op basis van economische criteria en het tempo moet beheersbaar zijn, maar de lijn die onze voorvaderen al dan niet willekeurig hebben getrokken om te bepalen waar Europa ophoudt en een ander continent begint is irrelevant. Kijk in dit verband ook eens welke landen er mee doen aan het EK voetbal (Turkije en nog veel meer landen in Verweggiestan). Economische samenwerking met Turkije is wat mij betreft zeer gewenst. In het EU-model past het prima als we de E van Europese wijzigen in Economische.

Deze tekst is in maart 2007 als column gepubliceerd in Ondernemen.in Magazine

Geen opmerkingen:

Een reactie posten