Zoals velen frons ook ik met regelmaat de wenkbrauwen bij een nieuwe poging te doorgronden hoe ‘Europa’ politiek is georganiseerd en waar al die vertegenwoordigers uithangen. Brussel, Luxemburg, Straatsburg, Frankfurt. Wie zit waar en vooral waarom?
Een bijeen gekrakeelde lappendeken van compromissen.
Heb ik daarmee iets tegen de EU? In de verste verte niet. Dat we samen met Frankrijk de Europese Grondwet hebben getorpedeerd is een verregaande stommiteit. Doet men moeite om orde te scheppen in de wirwar, grijpen we die kans niet met beide handen aan. Hoe eerder de boel efficiënt is gestructureerd, hoe sneller we kunnen profiteren van de kansen die een verenigd Europa biedt.
Nota bene horen we zelf tot de grondleggers. Geweldig initiatief, alleen jammer dat we een halve eeuw later nog steeds niet de vertaalslag hebben gemaakt van politiek naar business. Dat wil zeggen, die zijn we kwijt geraakt. Op 25 maart is het 50 jaar geleden dat de EEG werd opgericht als een economische unie. Met het uit de naam schrappen van de ene E verdween er een essentieel element. Economische samenwerking is, in tegenstelling tot politiek, gemakkelijk uit te leggen. Bij de Tweede Kamer verkiezingen in november heeft geen van de partijen Europa tot een serieus speerpunt gemaakt. Programmamakers van alle signatuur zijn kennelijk van mening dat dit thema geen stemmen trekt. Het leeft niet onder de bevolking. Open deur maar onbegrijpelijk. We zijn verslaafd aan onze welvaart maar niet bereid gestructureerd samen te werken om het niveau daarvan tenminste te stabiliseren. Nederland is een Stadstaat aan de rand van Europa. Ruim 3% van de bevolking van de huidige EU. Goed voor een kleine 4% van het EU-BNP. Als er één land optimaal kan profiteren van een gezamenlijk Europa dan zijn wij het. Internationaal ondernemen zit al eeuwen tot in het merg van onze genen. We snappen het als geen ander en wat doen we? Muurtje bouwen!
Laat 2007 het jaar zijn waarin ondernemen in Europa nieuwe schwung krijgt. Ophouden met irrelevante discussies of Turkije in Azië ligt of in Europa. Er zijn steekhoudende argumenten om Turkije wel, of juist niet toe te laten. Daar heeft Azië niets mee te maken. Over het Aziatische lidstaat Cyprus hebben we nooit gezeurd.
Sinds 1 januari horen Roemenië en Bulgarije tot de EU. Natuurlijk zal het tijd kosten voordat daar de inhaalslag is gemaakt, maar ik ben ervan overtuigd dat hun en onze kinderen zullen profiteren van het besluit om hen toe te laten tot ons economisch samenwerkingsverband.
Welkom dus. En niet lullen maar poetsen, een gezamenlijk belang. Blijven we ons muurtje ophogen dan is Nederland over 20 jaar het Albanië van Europa.
Deze tekst is in februari 2007 als column gepubliceerd in Ondernemen.in Magazine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten