Heidy had mij gewaarschuwd. Niet meer dan 400 woorden. De hoofdredactrice had het goed ingeschat. De eerste versie van deze column kan in boekvorm worden uitgegeven. Keuzes maken dus. Is er dan zoveel papier te vullen over Spanje? Wis en waarachtig. Ondernemen in Spanje is elke keer weer een feest en een uitdaging, waarbij een enigszins masochistische inslag de boel wel vergemakkelijkt. Hoewel de meeste van onze cliënten (zeer) succesvol zijn ten zuiden van de Pyreneeën, is het bij geen van hen vanzelf gegaan. Oorzaak: de Spaanjaarden en meer nog de mate waarin wij hen begrijpen.
‘Alle bijna 45 miljoen inwoners van Spanje zijn hartelijke, spontane en gastvrije spraakwatervallen die met de dag leven en heel goed kunnen improviseren’, aldus Maarten Steenmeijer in zijn ‘Een continent in het klein’ cultuurwijzer voor het moderne Spanje.
Met name dat improviseren is waar en is de grote zorg en frustratie van ondernemers uit het noorden van Europa. Omdat Spanjaarden goed kunnen improviseren kunnen ze niet plannen en omdat ze niet kunnen plannen kunnen ze uitstekend improviseren. Een belangrijk onderdeel van ons werk is om onze relaties, ter voorkoming van noodzakelijk cardiologische ingrijpen, te overtuigen dat alles goed komt. En dat komt het ook. Veel flexibeler dan wij noorderlingen zijn de Iberiërs in staat, vaak met man en macht, op het allerlaatste moment zaken voor elkaar te krijgen. Deadlines worden gehaald, al moet je er uiteraard bovenop blijven zitten. Chapuza, ofwel broddelwerk, is daarbij een niet te onderschatten gevaar. Spanjaarden hebben leiding nodig. Zelfs de door u aangestelde managers. Het poldermodel wordt niet begrepen. Een cultuurerfenis. Wie niets besluit maakt ook geen fouten. Bazen, u dus, zijn er om te beslissen. Ook al heeft u nog zo duidelijk gemaakt dat u hen daarvoor heeft aangesteld. Een Nederlandse management- en bedrijfscultuur is evenzeer wenselijk als moeizaam te implementeren. Ik adviseer u het na te streven, maar verwacht u niet dat dit onmiddellijk wordt begrepen.
Dan nog even een vooroordeel wegwerken, althans voor de helft. Spanjaarden zijn lui en laks. Voor veel lagerbetaalden gaat dat op (waar niet?). Onwillige filiaalsukkels, blij weer eens iemand dwars te kunnen zitten met uitputtende formaliteiten zijn niet typisch Spaans, maar bestaan wel. Voor een telefoon- of internetaansluiting is een dikke huid, geduld en veel tact nodig. Daarentegen, de juiste medewerkers in Spanje behoren tot de meest loyale harde werkers die ik ken. Het vinden daarvan is niet zozeer een zorg, er zijn er voldoende, maar wel een zaak om heel serieus te nemen.
Tot slot de eeuwige vraag over een Nederlander of een Spanjaard aan het roer. Uiteindelijk is een Spaanse manager het best geïntegreerd in de markt. Toch is er veel voor te zeggen om in de opstartfase de feitelijke leiding door een Nederlandse (interim) manager te laten voeren, die daarmee in staat is om uw en/of onze polderlandse bedrijfscultuur te implementeren. Zoals eerder gezegd dat gaat niet vanzelf in dit land, zoals er niets vanzelf gaat maar alles goed komt. Voldoende aandacht is nodig, maar dan zult u ook veel plezier beleven aan het zakendoen in Spanje en succesvol zijn.
Mucho éxito en España!
Deze tekst is in mei 2011 als column geplaatst in Ondernemen.in Magazine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten